Kendi işinizin sahibi olmak...

Yıllar önce çırak olarak mesleğe başladığımda, ustamın sabahları biz temizliği bitirdikten sonra işe gelmesi, çalışma şartlarını ve zamanlarını kendinin belirlemesi, ben dahil beş kişiyi yönetmesi, müşteriler ve çevredeki herkes tarafından saygı gösterilen biri olması, işini "usta" sıfatını sonuna kadar hak edecek şekilde iyi yapması ve maaşlı çalışan diğer insanlara göre oldukça iyi kazanması beni çok etkilemişti.

Kararımı işe başladığım o ilk gün vermiştim. Evet, ben de aynı O'nun gibi kendi işimin sahibi olacak ve bu imrendiğim hayatı ben de yaşayacaktım.

Geçen yıllar içinde ustamdan hem işle ilgili hem de hayatla ilgili çok şeyler öğrendim. Bir gün bana birine yapılabilecek en büyük kötülüğün o kişinin iş yeri sahibi olmasını desteklemek olduğunu, bu yüzden benim de kendi işimi kurmamı desteklemediğini söylemişti. Şaşırdım, acaba benim ayrılmayı ve kendi işimi kurmak istediğimi sezmiş olabilir miydi? Yoksa her yönden kendime örnek aldığım ustam beni kıskanıyor muydu?

İtiraf ediyorum, o günlerde beni kıskandığını düşünmüştüm. Bu düşüncemde ne kadar yanıldığımı görmek için ise çok beklemem gerekmedi. Güzel bir açılış töreni ve dualarla kendi iş yerimi açmış çalışmaya başlamıştım.

Ben ustam gibi işe geç gelemiyor aksine herkesten önce geliyordum. Klasik çalışma saatleri işlerimi bitirmeme yetmiyor her akşam saatlerce fazladan mesai yapıyordum. Tamam insanlardan saygı görüyor ve övgülere mazhar oluyordum ancak yolunda gitmeyen bir şeyler vardı...

Kısa zaman sonra, malzeme ödemeleri, vergiler, personel giderleri, SSK ve Bağkur primleri ve bitmek bilmeyen diğer masraflar beni boğmaya başlamıştı. Müşteriler her şart ve durumda memnun olmak istiyorlar ancak ödemeleri geciktiriyorlar, çalışanlar en az işle en çok kazancı elde etmek istiyorlar, yönlendirme olmadan ellerindeki işleri bitiremiyorlar, bununla birlikte alacaklılar ise bekletilmek istemiyorlardı. Bazen, maaşlı bir elemanın bir aylık maaşı kadar para kazanırken diğer günlerde siftah yapmadan iş yerini kapattığımız oluyordu. Sonuç olarak, iş yerimi açılışının aksine sessiz ve sedasız bir şekilde kapattım.

Geçmiş alabilenler için çok büyük derslerle dolu. Hayatımın bu döneminde yaşadıklarım beni girişimcilikten soğutmadı, aksine hatalarımı görmeme neden oldu. Bu olaydan kendimce çıkardığım dersleri sizlerle paylaşmadan önce eğer tek kişilik bir işletme sahibi olacaksanız şunu mutlaka ama mutlaka yapmanızı tavsiye ediyorum. Büyük ölçekli şirketlerden birini kendinize referans alın ve bu iş şirkette yer alan tüm pozisyonları (genel müdür, insan kaynakları müdürü, ar-ge müdürü, depo şefi, bakım teknisyeni, temizlik elemanı vb.) bir kağıda yazın. İşte tüm bu pozisyonların sizin iş yerinizdeki karşılığı sizsiniz. Yeri gelince genel müdür olacak sözleşmelerin ve çeklerin altına imza atacak, bir başka zaman CVler'i inceleyip, mülakat yapıp iş yerinize eleman alacaksınız, yeri gelince bozuk bir lambayı değiştirecek ve yeri gelince de camları sileceksiniz.

Gelelim yukarıda bahsettiğim olaydan benim kendi namıma aldığım derslere.

• Başlangıç sermayeniz yanında kesinlikle kötü durum ve zamanlar için ayırdığınız bir "yedek sermayeniz" olmalı.


• İyi bir muhasebeciniz olmalı.


• Zamanınızı iyi yönetmeli ve asla taviz vermemelisiniz.


• Müşteri memnuniyetini en üst seviyede tutarken, sonrasında sizi sıkıntıya düşürebilecek durumların önüne geçmek için gereksiz sözler vermemeli en önemlisi de bazen "hayır" diyebilmelisiniz.


• Çalışanlarınızı seçerken ince eleyip sık dokumalısınız. Yoksa kendi işiniz yanında onların işini de yaparken bulabilirsiniz kendinizi.


• Sizi siz yapan değerlere sıkı sıkıya bağlı kalırken değişime de açık olmalısınız. Nihayetinde değişmeyen tek şey değişimdir.

Bir sonraki yazım, "ücretli çalışan olma" üzerine olacak. Yorumlarınızı paylaşırsanız memnun olurum. Görüşmek dileğiyle...